การหมุนโคจรของดาวเคราะห์
ท่านมหาฤาษีในสมัยโบราณท่านได้ศึกษาการโคจรของดาวเคาระห์ต่างๆในระบบสุริยะจักรวาลมาตั้งแต่โบราณจนสามารถคิดวิธีคำนวนและอัตราการโคจรดาวเคาระห์ได้ทั้งหมด และรจนาเป็นคัมภีร์ดาราศาสตร์(โชยติษ)และคัมภีร์ทางโหราศาสตร์ไว้เมื่อประมาณ 6000 ปีล่วงมาแล้ว โดยมหาฤาษีโบราณได้บรรยาการเคลื่อนไหวตัวและการหมุนตัวของดาวเคาระห์ โดยได้รับอิพลและพลังงานจาดวงอาทิตย์แล้วถ่ายทอดพลังงานลงมายังพื้นโลกจนก่อให้เกิปรากฎการณ์ต่างๆที่มีอิทพลต่อชีวิตมนุษย์และสรรพสิ่ง ท่าบรรยายเอาไว้ว่าดาวเคาระห์ได้มีอาการการเคลื่อนไหวพร้อมกันใน 2 ลักษณะดังนี้
1.ภาคะนะ คือการเคลื่อนไหวตัวโคจรไปรอบๆดวงอาทิตย์ และขณะที่โคจรนั้นเองดาวเคาระห์ก็ได้ดึงดูดพลังงานจากดวงอาทิตย์เข้ามาไว้ในตัวเอง และก็ปล่อยพลังงานออกเป็นคลื่นไปรอบๆตัวจนเกิดคลื่นกระจายไปในอวกาศ
2.ภระมะนะ คือการหมุนรอบตัวเองของดาวเคาระห์ และเพื่อรักษาการทรงตัวของดาวเคาระห์ในแนวดิ่ง ในขณะที่หมุนตัวก็เกิดแรงเหวี่ยงกระจาย คลื่นพลังงานที่อยู่ในตัวเองที่มีลักษณะเฉพาะตัว และกระจายคลื่นเหล่านออกไปในอวกาศและกระทบกับพื้นปฐพีบนโลกของเรา
