พระราชวังฤดูร้อนอี๋เหอหยวน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

พระราชวังฤดูร้อน ราโชทยานในกรุงปักกิ่ง *
มรดกโลกโดยยูเนสโก

ประเทศ	จีน
ประเภท	มรดกโลกทางวัฒนธรรม
เกณฑ์พิจารณา	(i) (ii) (iii)
ประวัติการจดทะเบียน
จดทะเบียน	2541 (คณะกรรมการสมัยที่ 22)
* ชื่อตามที่ได้จดทะเบียนในบัญชีมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

พระราชวังฤดูร้อน หรือ อี๋เหอหยวน (จีนตัวเต็ม: 頤和園; จีนตัวย่อ: 颐和园; พินอิน: Yíhé Yuán; Gardens of Nurtured Harmony) เป็นพระราชวังอยู่ในกรุงปักกิ่ง ประเทศจีน ตั้งอยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับพระราชวังหยวนหมิงหยวน ห่างจากพระราชวังต้องห้ามไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ประมาณ 8 กิโลเมตร

อี๋เหอหยวนมีพื้นที่ประมาณ 2.9 ตารางกิโลเมตร ประกอบด้วยเนินเขาสูง 60 เมตร มีพระตำหนักอยู่บนเนิน และทะเลสาบคุนหมิง มีเนื้อที่ประมาณ 2.2 ตารางกิโลเมตร คิดเป็น 3 ใน 4 ของพื้นที่ทั้งหมด ^[1] โดยทะเลสาบนี้เกิดจากการใช้แรงงานคน ขุดดินขึ้นไปถมเป็นเนินเขา สำหรับสร้างพระตำหนัก

อี๋เหอหยวนเริ่มก่อสร้างในสมัยราชวงศ์จิน (ค.ศ. 1115 - 1234) โดยจักรพรรดิ Hailingwang เมื่อย้ายเมืองหลวงมาอยู่ที่ปักกิ่ง และเป็น่ที่ประทับของจักรพรรดิราชวงศ์หยวน จนกระทั่งถึงรัชกาลของจักรพรรดิเฉียนหลงแห่งราชวงศ์ชิง ทรงบูรณะและสร้างพระตำหนักแห่งใหม่บนเนินเขา ในปี ค.ศ. 1749

มรดกโลก

พระราชวังฤดูร้อนพร้อมด้วยอุทยานอี๋เหอหยวนได้รับลงทะเบียนเป็นมรดกโลก ภายใต้ชื่อ "พระราชวังฤดูร้อนและอุทยานในกรุงปักกิ่ง" ในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 22 เมื่อปี พ.ศ. 2541 ที่เมืองเกียวโตะ ประเทศญี่ปุ่น ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา ดังต่อไปนี้

(i) - เป็นตัวแทนในการแสดงผลงานชิ้นเอกที่จัดทำขึ้นด้วยการสร้างสรรค์อันชาญฉลาดของมนุษย์
(ii) - เป็นสิ่งที่มีอิทธิพลยิ่ง ผลักดันให้เกิดการพัฒนาสืบต่อมาในด้านการออกแบบทางสถาปัตยกรรม อนุสรณ์สถาน ประติมากรรม สวน และภูมิทัศน์ ตลอดจนการพัฒนาศิลปกรรมที่เกี่ยวข้อง หรือการพัฒนาการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ ซึ่งได้เกิดขึ้นในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง หรือบนพื้นที่ใดๆ ของโลกซึ่งทรงไว้ซึ่งวัฒนธรรม
(iii) - เป็นสิ่งที่ยืนยันถึงหลักฐานของวัฒนธรรมหรืออารยะธรรมที่ปรากฏให้เห็นอยู่ในปัจจุบันหรือว่าที่สาบสูญไปแล้ว

ประตูและโถงทางเข้า ด้านหลังเป็นเจดีย์แปดเหลี่ยม ซึ่งเป็นอาคารที่สูงที่สุดในพระราชวังฤดูร้อน
รูปหล่อกิเลน สร้างด้วยทองแดง
ระเบียงกตัญญู มีความยาวกว่า 700 เมตร ได้รับการบันทึกว่าเป็นระเบียงที่ยาวที่สุดในโลก
สะพานโค้ง ประกอบด้วยโค้งทั้งสิ้น 17 โค้ง
เรือหินอ่อน สร้างด้วยหินอ่อนทั้งลำ
ภูเขาอวี่เฉวียน และเจดีย์อวี่เฝิง ที่อยู่ใกล้เคียง ภายในภูเขาแห่งนี้เป็นบังเกอร์ใต้ดิน และศูนย์บัญชาการรบในกรณีที่เกิดสงครามนิวเคลียร์